بررسی رابطه کمال گرایی، خودکارآمدی، استرس و وظیفه شناسی با به تعویق انداختن

چکیده:دانشگاه ها یکی از ارکان حیاتی هر کشور به حساب می آیند و دانشجویان مهمترین سرمایه انسانی کشورها می باشند که باید عوامل ایجاد کننده رکود در آن ها شناسایی و رفع گردد. هدف این تحقیق بررسی رابطه به تعویق انداختن با متغیرهایی چون کمال گرایی ، خودکارآمدی، استرس و وظیفه شناسی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی است.روش انجام پژوهش، توصیفی ـ همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 90- 89 است. از این جامعه آماری تعداد 204 دانشجوی دختر و پسر(که برای مطالعات مدل یابی علی حجم مطلوبی می باشد) بطور تصادفی خوشه ای انتخاب شد. برای ارزیابی متغیر ها از پرسشنامه های به تعویق انداختن لای- کمال گرایی هویت و فلت- خودکارآمدی اسکوارتز و جروسالم- بعد وظیفه شناسی پرسشنامه نئو فرم کوتاه، مک کری و کاستا مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده،از روش مدل یابی علی (از نوع تحلیل مسیر)، استفاده شد.تحلیل داده ها نشان داد که بین به تعویق انداختن با کمال گرایی جامعه مدار رابطه مثبت، اما معنی دار نیست، بین به تعویق انداختن و استرس رابطه مثبت و معنی دار است. بین به تعویق انداختن با خودکارآمدی و وظیفه شناسی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. همچنین بین کمال گرایی و استرس رابطه مثبت و معنی دار است. بین استرس با خودکارآمدی و وظیفه شناسی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد.با توجه به اینکه کاهش استرس و تعدیل کمال گرایی و همچنین افزایش خودکارآمدی و وظیفه شناسی موجب کاهش به تعویق انداختن می شود. پس باید برنامه هایی جهت کاهش به تعویق انداختن در سطح دانشگاه ها تهیه و اجرا شود و متغیر های مغایر با به تعویق انداختن در دانشجویان تقویت شود.